6 maanden na de aardbevingen in Turkije en Syrië: “het is nog niet voorbij”

Op 6 februari 2023 werden Turkije en Syrië getroffen door zware aardbevingen. Vandaag, precies een half jaar later, zijn de gevolgen nog steeds enorm. Veel levens zijn compleet verwoest, en zullen nooit meer hetzelfde zijn. Dit is het verhaal van Elcin, die 81 uur lang vastzat onder het puin en haar moeder en beide kinderen verloor.

Duizenden mensen kwamen om door de aardbevingen, en tienduizenden raakten gewond. (Zieken)huizen, wegen, scholen en andere infrastructuur werden volledig verwoest. Zes maanden later is de situatie voor de slachtoffers in Turkije en Syrië nog steeds schrijnend, en humanitaire hulp blijft hard nodig.

Dit is het verhaal van Elcin, een 38-jarige moeder uit Hatay, Turkije. Na de aardbevingen zat ze meer dan 81 uur vast onder het puin van haar huis. Elcin is één van de miljoenen mensen in de regio die hun huizen, familieleden, inkomsten en bezittingen zijn verloren.

De eerste 90 seconden

Elcin ligt samen met haar 8-jarige dochtertje Elena in bed, wanneer hun huis begint te schudden. Ze roept naar haar zoon en ouders, die in andere kamers slapen. Ze probeert op te staan, maar valt meteen om. De familie probeert het huis te ontvluchten, en Elcins zoon vertelt haar dat ze haar telefoon mee moet nemen.

Maar tevergeefs, de stroom valt uit en het gezin bevindt zich in het pikkedonker. Het geluid van de instortende gebouwen is zo hard, dat Elcin haar gehoor tijdelijk kwijtraakt. En dan stort ook hun huis in.

“Ik was zo bang voor mijn kinderen. Ik heb vaker aardbevingen meegemaakt, maar deze was anders dan andere. Het klonk binnen wel als onweer, en de vloer bewoog alle kanten op. Ik hield mijn dochter stevig vast”, vertelt Elcin

De eerste 12 uur

De rechterkant van Elcins lichaam komt vast te zitten onder het puin. Het is donker en ze kan niets zien, maar voelt haar dochter tegen haar linkerarm aanliggen. “Ik zag niets, maar ik rook de geur van stof en puin. Het voelde het zwaar op mijn longen.” Vervolgens begint de grond weer te schudden door een heftige naschok.

“Ik zag niets, maar ik rook de geur van stof en puin. Het voelde zwaar op mijn longen.”

Elcin (38) lag 81 uur onder het puin

“Ik kon mijn moeder en zoon niet horen, en ik had geen idee waar zij waren toen ons huis instortte.” Het lukt Elcin wel om tegen haar dochter Elena te praten, die terugzegt dat ze niet dood wil gaan. Elcin probeert haar gerust te stellen door te zeggen dat alles goed zal komen en ze de situatie zullen overleven.

Ondanks dat het donker was, weet Elcin precies wanneer haar dochter overleed. Ze zegt dat ze het hoorde, maar wil er verder niets over kwijt.

“Ik voelde het toen mijn dochter overleed. We zaten al 12 uur vast, en toen viel ze weg.”

Elcin verloor haar moeder en twee kinderen

Vervolgens hoort Elcin gedurende de dag de geluiden van de ochtend- en avondgebeden, ondanks dat de moskeeën in de buurt ook zijn verwoest. Hoe het kon dat ze toch de geluiden hoorde, snapt ze nog steeds niet. “Toen ik eenmaal alleen was, wilde ik niet meer verder leven”, vertelt ze.

Dag 2

Na een hele dag zit Elcin nog steeds vast onder het puin dat ooit haar huis was. Op dag twee hoort ze stemmen boven haar. “De lichamen van de mensen die op de tweede en derde verdieping van mijn gebouw woonden, werden gevonden. Ik hoorde hun familieleden schreeuwen en huilen terwijl de lichamen onder het puin vandaan werden gehaald.”

Elcin probeert naar boven te roepen, maar daar heeft ze geen kracht meer voor.

Dag 4

Elcin kan zich niets meer herinneren van de derde dag, maar wel van de dag erna. Op dag vier wordt het steeds moeilijker om te ademen. Het is koud en er vallen druppels water op haar lichaam. Dan, door het donker en de kou heen, hoort ze de stem van haar ex-man. Hij roept haar naam, en die van hun kinderen.

“Hij vertelde me dat mijn vader de aardbevingen had overleefd, maar dat ze mijn moeder en zoon niet gevonden hadden. Om 13.13 uur bereikte het reddingsteam me, maar ik vroeg ze om eerst het lichaam van mijn dochter te bevrijden. Ik wilde niet dat ze nog een minuut langer onder het puin zou liggen.”

Elcin heeft 81 uur lang onder het puin gelegen. De lichamen van haar moeder en zoontje worden pas vier dagen later gevonden.

Vandaag, zes maanden later

Elcin en haar vader wonen nu samen in een container van 12 vierkante meter, in hun oude buurt in Hatay. “Het is moeilijk om in een container te leven. We hebben vier muren, maar het is geen thuis. Ik wil de gemeenschappelijke douches die buiten staan niet gebruiken, omdat het daar gevaarlijk is voor vrouwen. Daarom heb ik mijn eigen douche gebouwd.”

Elcin is niet alleen haar huis, moeder en kinderen, maar ook haar baan kwijtgeraakt, en heeft dus geen inkomen meer. De krant waar ze voor werkte is ermee gestopt nadat het kantoor totaal verwoest werd.

“Veel mensen zeggen dat de aardbevingen voorbij zijn, maar dat is niet zo.”

Elcin (38)

“Veel mensen zeggen dat de aardbevingen voorbij zijn, maar dat is niet zo. We wonen nog steeds in tenten en containers. Het zal lang duren voordat ik weer een normaal leven op kan bouwen, en zelfs als dat ooit lukt, zal het nooit meer hetzelfde zijn.”

Vele inwoners uit de regio zijn getraumatiseerd nadat ze een complete stad hebben zien instorten en hun familieleden, huizen en banen zijn kwijtgeraakt.

Hatay, de stad waar Elcin woont, is compleet verwoest. De gebouwen die nog overeind staan, zijn verlaten. Nog steeds storten er iedere dag huizen in en de straten zijn bedolven onder het puin. Het leven voor de inwoners van Hatay speelt zich tegenwoordig af in tenten en containers.

Iedereen in de stad is geraakt door de aardbevingen en hun gevolgen. Huizen, kantoren, winkels en scholen zijn compleet verwoest. “Zonder steun zouden we helemaal niets hebben”, zegt Elcin.

CARE ondersteunt de getroffenen door te voorzien in noodopvang, schoon drinkwater, voedsel, hygiënepakketten, keukengerei en noodtoiletten. Daarnaast richt CARE zich op het beschermen van de slachtoffers en het creëren van een veilige omgeving, en heeft hierbij speciale aandacht voor de behoeften van vrouwen en meisjes. CARE heeft Elcin en haar vader gesteund met een keukenset en schoon water.

Elcin laat op haar telefoon foto’s zien van haar kinderen. Op haar rechterarm heeft ze een tattoo laten zetten ter nagedachtenis aan hen. “Alles is veranderd,” zegt ze, “maar tegen de moeders die hun kinderen verloren hebben wil ik graag zeggen dat er betere dagen zullen komen.”