Twee jaar oorlog in Soedan heeft geleid tot een humanitaire ramp zonder weerga. Meer dan 30 miljoen mensen – bijna 65 procent van de Soedanese bevolking – hebben nu hulp nodig om te overleven. De aanvallen op burgers zijn meedogenloos. Vrouwen en meisjes worden te vaak blootgesteld aan seksueel geweld. Het gerapporteerde gebruik van verkrachting als oorlogswapen toont een van de donkerste kanten van dit conflict.
Ondertussen wordt levensreddende hulp doelbewust tegengehouden. De hongersnood verspreidt zich steeds verder en brengt hele gemeenschappen in gevaar. Tegelijkertijd dreigt het naderende regenseizoen belangrijke wegen te overspoelen, wat het bereiken van mensen in nood nóg moeilijker maakt.
Jaqulin (47) vluchtte met haar negen kinderen uit Soedan toen het geweld hun dorp bereikte. “Ik droeg mijn gehandicapte zoon op mijn rug en mijn baby op mijn borst,” vertelt ze. Na acht dagen lopen bereikten ze Zuid-Soedan, uitgeput en zonder eten. Dankzij hulp van CARE kregen ze medische zorg, onderdak en eten. “We zijn eindelijk ergens waar mensen om ons geven,” zegt Jaqulin. Foto: CARE/Sarah Easter
De helft van de Soedanese bevolking wordt geconfronteerd met ernstige honger. De verhalen die onze lokale teams en partners delen, zouden de wereld wakker moeten schudden: een vader die zó wanhopig is dat hij zijn drie kinderen probeerde te verkopen, in de hoop iemand te vinden die hen kon voeden. Gezinnen die moeten overleven op gras en bladeren omdat er simpelweg niets anders te eten is. Dit zijn geen uitzonderingen, maar de harde realiteit voor de miljoenen mensen die in conflictgebieden leven.
Meer dan 3,7 miljoen mensen – met name vrouwen en kinderen – zijn inmiddels Soedan ontvlucht op zoek naar voedsel en veiligheid, maar worden ook daar geconfronteerd met onmenselijke omstandigheden. Uitgeput en zonder bezittingen komen zij aan in Tsjaad, Zuid-Soedan en andere landen en treffen daar overvolle kampen, een tekort aan hulpmiddelen en een humanitair systeem dat tot het uiterste is belast. De regio bevindt zich op een kantelpunt: spanningen laaien nu ook op in Zuid-Soedan, Tsjaad en Ethiopië.
Hoewel de internationale gemeenschap stappen heeft ondernomen om het lijden te verlichten, zijn deze tot nu toe te traag, voorzichtig en ontoereikend.
Het feit dat er wereldwijd te weinig geld beschikbaar wordt gesteld voor hulp in Soedan, is nu het grootste obstakel om levens te redden. Slechts tien procent is toegezegd van de $4,1 miljard die dringend nodig is om 20,9 miljoen mensen in Soedan steun te bieden. Ook de hulpverlening voor vluchtelingen in buurlanden zoals Tsjaad en Zuid-Soedan is ernstig ondergefinancierd. Door dit gigantische financiële tekort worden lokale hulporganisaties gedwongen om levensreddende voorzieningen voor voeding, water en medische zorg te sluiten – terwijl zij juist de ruggengraat van de humanitaire respons vormen.
De ministeriële conferentie over Soedan, die vandaag plaatsvindt in Londen, móét een keerpunt zijn. Wereldleiders moeten verder gaan dan mooie woorden en direct concrete actie ondernemen om het conflict te beëindigen, burgers te beschermen, hulpverlening mogelijk te maken en hongersnood tegen te gaan. Dit vereist het onder ogen zien van een pijnlijke waarheid: wanneer de financiële steun opdroogt, leidt dit niet alleen tot lijden – maar ook talloze doden.
Humanitaire organisaties, inclusief lokale hulpverleners, hebben nú middelen nodig – niet pas morgen, niet na nóg een ronde onderhandelingen – om een einde te maken aan het dagelijkse verlies van vele dierbare levens. Het uitblijven van actie van de internationale gemeenschap heeft al talloze levens gekost. Dit mag niet langer zo doorgaan!
Dit statement is ondertekend door:
Charlotte Slente, Secretary General, Danish Refugee Council
David Miliband, Chief Executive Officer, International Rescue Committee
Jan Egeland, Secretary General, Norwegian Refugee Council
Reintje van Haeringen, Executive Committee Chair, CARE International
Tjada D’Oyen McKenna, Chief Executive Officer, Mercy Corps
