Kelle de bijenkoningin van Oeganda
Kelle is imker, boerin én moeder van vier kinderen. Samen met haar gezin woont deze sterke en moedige vrouw in het noorden van Oeganda. Hoewel haar leven niet altijd makkelijk is geweest, heeft ze laten zien dat ze uitdagingen kan overwinnen.
Ze is trots op het feit dat ze haar bijenteelt heeft weten uit te breiden en kijkt daarom positief naar de toekomst.
Het Otuke district, waar Kelle woont, kenmerkte zich vroeger door de vele bomen, grasvelden en regelmatige regenval. Dit alles bij elkaar leidde tot een goede oogst. Kelle’s gemeenschap was daar erg trots op. Helaas zijn er veel dingen veranderd ten opzichte van toen.
In 1986 werd de Lango regio, waar Kelle en haar familie woonden, aangevallen door de Karamojong herders, een bevolkingsgroep in Oeganda. Ze plunderden vee en doodden burgers. De familie van Kelle sloeg hiervoor op de vlucht. Net als vele anderen kwamen zij terecht in een van de kampen die door de Oegandese regering waren opgezet. Dit was geen makkelijke tijd. Kelle vertelt: “Het leven in het kamp was zwaar; diefstal en geweld was aan de orde van de dag. Kinderen konden niet naar school en volwassenen konden geen gewassen verbouwen.
“Je blijft doorgaan met de hoop dat het leven beter wordt.”
Toen Kelle en haar gemeenschap terugkeerden uit de kampen, was het landschap van hun dorp compleet veranderd. Evenals de mensen. Kelle legt uit: “Wat mijn gemeenschap ooit bezat, was weggenomen en we bleven met lege handen achter. Veel huizen waren vernietigd.” Dit was ook het moment waarop ze bomen begonnen te verbranden. Dit deden ze om houtskool te krijgen om te kunnen verkopen. Echter werd op deze manier de vruchtbaarheid van de bodem aangetast en kwam de oogst in gevaar. Daarnaast werden de periodes van droogte steeds langer als gevolg van klimaatverandering. Ook hierdoor gingen er veel gewassen verloren.
“De mentaliteit van de gemeenschap is veranderd. Mensen hebben zich aangepast aan de nieuwe omgeving.”
Het Partners for Resilience programme van CARE hielp Kelle en haar gemeenschap het licht aan het einde van de tunnel te zien. Zij kregen training over hoe belangrijk het is om moerassen te behouden en bomen te planten. Kelle vertelt: “Ik heb deelgenomen aan trainingen waarin ik leerde in mijn levensonderhoud te voorzien zonder het milieu aan te tasten, zoals bijenteelt.” Door de nieuwe inzichten die zij hierdoor kregen, is de mentaliteit van de gemeenschap compleet veranderd.
Daarnaast leerden de mensen in Kelle’s gemeenschap over moderne landbouwmethoden. Ook begonnen zij weersvoorspellingen te gebruiken. Op deze manier kregen zij informatie over welke soorten gewassen zij het beste kunnen planten.
Kelle verbouwt nu rijst en cassave. Ze verdient ook geld door bijen te houden en de honing lokaal te verkopen. Kelle heeft mooie toekomstplannen. Ze is van plan het aantal bijenkorven te vergroten om een grotere oogst binnen te halen. Zo heeft ze in de toekomst meer inkomen wat goed van pas kan komen in tijden van nood.
