Kirupalini heeft haar eigen weverij in Colombo
Kirupalini, 32 jaar oud, heeft haar eigen weverij en verkoopt prachtige handgeweven kleding op markten in de hoofdstad Colombo op meer dan 300 km afstand, en aan klanten in andere regio’s.
Maar achter haar lach en achter deze sterk uitziende vrouw gaat een verhaal schuil van dagelijkse worstelingen en een verleden overschaduwd door een jeugd in de 30-jarige burgeroorlog in Sri Lanka. Op 19-jarige leeftijd werd zij geraakt door scherven van een ontplofte bom, waaraan ze dagelijks wordt herinnerd door een zichtbaar litteken op haar arm. Tegen het eind van de oorlog vond er een grote volksverhuizing in het land plaats en Kirupalini, haar ouders en haar zeven broers en zussen moesten snel de veiligheid van hun eigen huis verlaten voordat het met de grond gelijk werd gemaakt. Ze voegt hieraan toe: “Ik weet niet meer op hoeveel plaatsen we zijn geweest. Soms bleven we ergens twee dagen, dan weer ergens een week, maar uiteindelijk kwamen we zes maanden in het kamp Menik Farm terecht.”
In dit kamp trouwde ze met haar schoolvriend en raakte ze al snel zwanger. Helaas liet haar vriend haar in de steek toen ze slechts drie maanden zwanger was. Haar zoon, nu acht, heeft een hersenaandoening en gaat naar een speciale school. Ze spreekt met trots over haar zoon en haalt haar telefoon tevoorschijn om foto’s te laten zien, terwijl ze zegt: “Ik ben vader en moeder voor mijn zoon en nu kan ik, dankzij mijn bedrijf, voor hem kopen wat hij nodig heeft.” Ook is ze voorzitter geworden van de Special Needs Society waarvan de leden samen geld kunnen sparen, hun ervaringen kunnen delen en elkaar kunnen steunen.
“Ik ben vader en moeder voor mijn zoon en nu kan ik, dankzij mijn bedrijf, voor hem kopen wat hij nodig heeft.”
Chrysalis opleidingsprogramma
Kirupalini, 32, heeft haar eigen weverij en verkoopt prachtige handgeweven kleding op markten in de hoofdstad Colombo op meer dan 300 km afstand, en aan klanten in andere regio’s.
Maar achter haar lach en achter deze sterk uitziende vrouw gaat een verhaal schuil van dagelijkse worstelingen en een verleden overschaduwd door een jeugd in de 30-jarige burgeroorlog in Sri Lanka. Op 19-jarige leeftijd werd zij geraakt door scherven van een ontplofte bom, waaraan ze dagelijks wordt herinnerd door een zichtbaar litteken op haar arm. Tegen het eind van de oorlog vond er een grote volksverhuizing in het land plaats en Kirupalini, haar ouders en haar zeven broers en zussen moesten snel de veiligheid van hun eigen huis verlaten voordat het met de grond gelijk werd gemaakt. Ze voegt hieraan toe: “Ik weet niet meer op hoeveel plaatsen we zijn geweest. Soms bleven we ergens twee dagen, dan weer ergens een week, maar uiteindelijk kwamen we zes maanden in het kamp Menik Farm terecht.”
In dit kamp trouwde ze met haar schoolvriend en raakte ze al snel zwanger. Helaas liet haar vriend haar in de steek toen ze slechts drie maanden zwanger was. Haar zoon, nu acht, heeft een hersenaandoening en gaat naar een speciale school. Ze spreekt met trots over haar zoon en haalt haar telefoon tevoorschijn om foto’s te laten zien, terwijl ze zegt: “Ik ben vader en moeder voor mijn zoon en nu kan ik, dankzij mijn bedrijf, voor hem kopen wat hij nodig heeft.” Ook is ze voorzitter geworden van de Special Needs Society waarvan de leden samen geld kunnen sparen, hun ervaringen kunnen delen en elkaar kunnen steunen.
Chrysalis opleidingsprogramma
Hoewel de 70-jarige vader van Kirupalini wever is, heeft ze ervoor gekozen het vak te leren via een opleidingsprogramma van Chrysalis, de zusterorganisatie van CARE in Sri Lanka. Ze legt uit: “Tijdens de training moesten we ieder in twee maanden tien sari’s van zes meter lang maken. Ik heb die van mij in één maand gemaakt.” Haar snelheid en nauwkeurigheid zijn zelfs voor het ongetrainde oog goed zichtbaar als je haar ziet werken aan het weefgetouw. Na de praktische opleiding kreeg ze een handweefgetouw van Chrysalis, via het Women in Enterprise-programma van CARE, gefinancierd door H&M Foundation.
Met haar nieuwe vaardigheden heeft Kirupalini haar zus opgeleid in het gebruik van het nieuwe handweefgetouw. Hierna heeft haar zus ook een eigen weefgetouw gekregen. Al snel zijn aanpassingen in haar huis aangebracht om ruimte te maken voor de nieuwe weefgetouwen, inmiddels vier stuks. Ze vormen nu samen een klein weefcollectief, bestaande uit Kirupalini en haar vader, haar zus en iemand uit de buurt.
Zelfvertrouwen ontwikkelen
Chrysalis bleef Kirupalini verder ondersteunen met opleidingen in boekhouding en marketing en haar zelfvertrouwen nam toe. Ze legt uit: “Eerst dacht ik dat alle inkomsten winst waren, maar dankzij de opleiding heb ik geleerd mijn inkomen van de winst te scheiden. In het verleden durfde ik niet in het openbaar te praten, maar nu heb ik daar vertrouwen in gekregen.”
Haar vaardigheden op het gebied van spreken in het openbaar worden nu al in de praktijk toegepast, want zij is de voorzitter geworden van het Pandiyankulam Weavers Cooperative. Ze voegt hieraan toe: “Vroeger werkte ik in de hete zon op de rijstvelden en nu ben ik blij met mijn werk en kan ik kopen wat ik wil wanneer ik het wil.” Dankzij haar bedrijf heeft ze een kleine lening bij een bank kunnen afsluiten om een motor te kopen die ze gebruikt voor marketing en het vervoeren van grondstoffen.
Ik heb bewezen dat een gezin met een vrouw aan het hoofd dezelfde levensstandaard kan hebben als een gezin met een man aan het hoofd.
Kirupalini is enorm trots op alles wat ze heeft bereikt ondanks haar ongunstige omstandigheden. Haar advies aan andere vrouwen die denken aan het opzetten van een bedrijf: “Als je een kans hebt, moet je die nemen. Houd vol en houd van je werk!”
De effecten van de coronacrisis
De COVID-19-pandemie treft ook het bedrijf van Kirupalini, omdat ze niet aan de grondstoffen en apparatuur kan komen die ze nodig heeft om het bedrijf op gang te houden. Ook zijn de marketingkansen aanzienlijk beperkt. Ze legt uit: “Ik probeer de moed erin te houden ondanks het inkomensverlies tijdens de COVID-19-pandemie en ik wacht met smart op de dag waarop ik mijn werk kan hervatten. We moeten ook serieus nadenken over alternatieve manieren om inkomsten binnen te brengen.”
Als ze naar de toekomst kijkt, blijkt duidelijk dat ze enorme ambities heeft en voegt hieraan toe: “Mijn droom is een eigen fabriek. Ik wil mijn klantenbestand uitbreiden en meer lokaal personeel in dienst nemen.” Ze sluit af met: “Vrouwelijke ondernemers hebben vaardigheden, competentie en een veilige omgeving nodig om te slagen. Doorzettingsvermogen en zelfvertrouwen zijn ook zeer belangrijk.”
